در اینجا بیانیه مهمّى را مى آوریم که از طرف رابطة العالم الاسلامى، مرکز مهم دینى وهّابیها، در پاسخ سؤال یک نفر مسلمان از اهالى «کنیا» صادر شده است.

«بعد التحیّة;

«جواباً عمّا یسأل عنه المسلم الکینی، فی شأن المهدی المنتظر، عن موعد ظهوره، و عن المکان الّذی یظهر منه و عن ما یطمئنه عن المهدی(علیه السلام):

هو: محمّد بن عبداللّه، الحسنی العلوی الفاطمی المهدی الموعود المنتظر. موعد خروجه فی آخر الزمان، و هو من علامات الساعة الکبرى، یخرج من المغرب ویُبایعُ له فی الحجاز فی مکّة المکرّمة بین الرکن والمقام، بین باب الکعبة المشرّفة والحجر الأسود عند الملتزم.

ویظهر عند فساد الزمان وانتشار الکفر وظلم الناس، یملأ الأرض عدلاً و قسطاً کما مُلئت جوراً و ظلماً. یحکم العالم کلّه وتخضع له الرقاب بالاقناع تارة و بالحرب اُخرى. وسیملک الأرض سبع سنین، وینزل عیسى(علیه السلام)من بعده فیقتل الدجّال، أو ینزل معه فیساعده على قتله بباب لدّ بأرض فلسطین. وهو آخر الخلفاء الراشدین الاثنى عشر الّذین أخبر عنهم النبی ـ صلوات اللّه وسلامه علیه ـ فی الصحاح. واحادیث المهدی واردة عن الکثیر من الصحابة یرفعونها الى رسول اللّه(صلى الله علیه وآله وسلم)و . . .

وقد نصّ على أنّ أحادیث المهدی، أنّها متواترة، جمع من الأعلام قدیماً وحدیثاً، منهم السخاوی فی «فتح المغیث» . . . و نصّ الحفّاظ و المحدّثون على أنّ أحادیث المهدی فیها الصحیح والحسن. ومجموعها متواتر مقطوع بتواتره و صحّته. وأنّ الاعتقاد بخروج المهدی واجب، وأنّه من عقائد أهل السنّة والجماعة، ولاینکرها إلاّ جاهل بالسنّة، و مبتدع فی العقیدة».^{([1] [42] )}

متن کامل بیانیّه علماى حجاز

«پس از اداى سلام. این پاسخ سؤال مسلمان «کنیایى» است که از «مهدى منتظر» و هنگام ظهور او و محل ظهورش پرسش نموده است.

«مهدى»، محمّد بن عبداللّه حسنى، علوى و فاطمى است و او مهدى موعود منتظر است. موقع ظهور وى در آخر الزمان است و ظهورش از نشانه هاى قیامت مى باشد. از غرب ظاهر مى شود، و در حجاز در مکّه مکرّمه بین «رکن و مقام» با آن حضرت بیعت مى نمایند.

هنگامى که کفر و ظلم و فساد، عالم را فرا گرفته باشد، او ظهور مى کند و زمین را از عدل و داد پر مى کند همان گونه که از جور و ستم پر شده باشد. بر همه جهان حکومت خواهد کرد و همه جهانیان در برابر او سر تعظیم فرود خواهند آورد و همگى تسلیم وى خواهند شد، یا به میل و دلخواه یا با نبرد.

او تمام روى زمین را مالک خواهد شد، و حضرت عیسى(علیه السلام)بعد از ظهور او، از آسمان فرود مى آید و «دجّال» را مى کشد و یا همراه با ظهورش از آسمان فرود مى آید و حضرت مهدى(علیه السلام) را بر کشتن «دجّال» بر درِ دروازه «لد» در سرزمین فلسطین، یارى مى دهد.

مهدى(علیه السلام) آخرین خلفاى راشدین دوازده گانه است که پیامبر از آنها خبر داده است و در صحاح اهل سنت آمده است.

احادیث مربوط به مهدى(علیه السلام) را بسیارى از «صحابه» از شخص پیامبر اکرم(صلى الله علیه وآله وسلم)نقل کرده اند که از جمله آنهاست: عثمان بن عفّان، على بن ابى طالب(علیه السلام)، طلحة بن عبیداللّه، عبدالرحمان بن عوف، عبداللّه بن عبّاس، عمّار یاسر، عبداللّه بن مسعود، ابو سعید خدرى، ثوبان، قرّة بن اساس مزنى، عبداللّه بن حارث، ابوهریره، حذیفة بن یمان، جابر بن عبداللّه، ابو امامه، جابر بن ماجد، عبداللّه بن عمر، انس بن مالک، عمر بن حصین و اُمّ سلمه.

اینها بیست نفر از کسانى هستند که روایات راجع به مهدى(علیه السلام) را نقل کرده اند و غیر از اینها افراد زیاد دیگرى نیز وجود دارند. سخنان فراوانى نیز از خود «صحابه» نقل شده است که در آنها به ظهور حضرت مهدى(علیه السلام) تصریح گردیده است، و آنها را نیز مى توان در ردیف روایات پیامبر قرار داد; زیرا مسأله ظهور مهدى(علیه السلام) از مسایلى نیست که بتوان در آن اجتهاد کرد.

روایاتى که درباره ظهور مهدى منتظر(علیه السلام) از شخص رسول اکرم نقل شده و آنچه را که صحابه پیامبر با اعتماد به گفته رسول خدا(صلى الله علیه وآله وسلم) بیان کرده اند ـ و شهادت و گواهى آنان نیز در حکم حدیث است ـ در بسیارى از کتب معروف اسلامى و متون اصلى حدیث پیامبر(صلى الله علیه وآله وسلم) اعمّ از سنن، معاجم و مسانید آمده است که از آن جمله است: سنن ابو داود، سنن ترمذى، سنن ابن ماجه، سنن ابى عمرو الدانى، مسند احمد و ابن یعلى، و بزار، صحیح حاکم، معاجم طبرانى، و رویانى، و دارقطنى، و ابو نعیم در کتاب «اخبار المهدى»، و خطیب در «تاریخ بغداد»، و ابن عساکر در «تاریخ دمشق» و غیر اینها.

و بعضى از دانشمندان اسلامى درباره «مهدى(علیه السلام)» کتاب هاى ویژه اى نوشته اند که از آن جمله است:

ابو نعیم در کتاب «اخبار المهدى»، ابن حجر هیثمى در کتاب «القول المختصر فی علامات المهدی المنتظر»، شوکانى در کتاب «التوضیح فی تواتر ما جاء فی المنتظر و الدجّال و المسیح»، ادریس عراقى مغربى در کتاب «المهدی»، ابو العبّاس بن عبدالمؤمن المغربی در کتاب «الوهم المکنون فی الردّ على ابن خلدون». و آخرین کسى که در این زمینه بحث مشروحى نگاشته، مدیر دانشگاه اسلامى مدینه است که در چندین شماره مجلّه دانشگاه مزبور بحث کرده است.

عدّه اى از بزرگان و دانشمندان متقدم و متأخر نیز در نوشته هاى خود تصریح کرده اند که احادیث مربوط به مهدى(علیه السلام) متواتر است. (و به هیچ وجه قابل انکار نیست) از آن جمله است:

سخاوى در کتاب «فتح المغیث»، محمّد بن احمد سفارینى در کتاب «شرح العقیده»، ابو الحسن آبرى در کتاب «مناقب الشافعى»، ابن تیمیّه در کتاب فتاوایش، سیوطى در کتاب «الحاوى»، ادریس عراقى در تألیفى که درباره «مهدى» دارد، شوکانى در کتاب «التوضیح فی تواتر ما جاء فی المنتظر و الدجّال و المسیح»، محمّد بن جعفر کنانى در «نظم المتناثر فی الحدیث المتواتر» و ابو العبّاس بن عبدالمؤمن در کتاب «الوهم المکنون من کلام ابن خلدون».

و این تنها ابن خلدون است که احادیث مربوط به مهدى(علیه السلام)را با حدیثى مجعول و ساختگى و بى اساس که مى گوید: «لامهدیّ إلاّ عیسى; مهدى جز عیسى(علیه السلام)نیست» مورد ایراد قرار داده است. و لکن بزرگان، پیشوایان و دانشمندان اسلام گفتار او را رد کرده اند. و به خصوص، ابن عبدالمؤمن که در ردّ گفتار او کتاب ویژه اى به نام «الوهم المکنون من کلام ابن خلدون» نوشته است که از 30 سال قبل، در شرق و غرب منتشر شده است.

حافظان، بزرگان و دانشمندان علم حدیث نیز تصریح کرده اند که احادیث مربوط به مهدى(علیه السلام) شامل احادیث «صحیح» و «حسن» است و مجموع آنها متواتر و صحّت آنها قطعى است. بنابراین، اعتقاد به ظهور مهدى(علیه السلام) بر هر مسلمانى واجب است و جزء عقاید اهل سنّت و جماعت است و جز افراد نادان و بى اطّلاع از اسلام و بدعتگزار، منکر آن نخواهند بود».