درباره مرگ ملائکه، از آن جا که قبل از روز قیامت تمام موجوداتی که در آسمان‌ها و زمین هستند میمیرند چنان که قرآن می‌فرماید: ”و در صور دمیده می‌شود و تمام کسانی که در آسمان‌ها و زمین هستند میمیرند مگر کسانی که خدا بخواهد”. این آیه ابتدا می‌فرماید: تمام آنها که در زمین و آسمان هستند میمیرند که شامل تمام ملائکه نیز می‌شود.
همه موجودات در سیر و حرکت خود به نقطه‌ای خواهند رسید که در آن نقطه خاتمه یافته و در آن ساکن گشته و استقرار می‌یابند. از نظر قرآن کریم، مرگ هر چیزی هنگامی است که ”اجل” آن شئ فرا برسد، و همه موجودات – چه انسان و چه غیر انسان دارای چنین اجلی هستند.[1]این نقطه استقرار و ثبات بنا بر گفته قرآن، نزد خداوند است. « أَجَلاً وَأَجَلٌ مُّسمًّی عِندَهُ » [2] و آنچه نزد خداوند است باقی می‌باشد. (و وَمَا عِندَ اللّهِ بَاقٍ) [3] از این رو، وقتی موجودات به پیشگاه خداوند رسیدند و در نزد او حاضر گشتند دارای حیاتی ابدی و جاویدان می‌گردند. همه موجودات – چه انسان و چه غیر انسان – صیرورت و شدنِ آنان به سوی خداوند است و عاقبت به سوی او برگشته و در پیش گاه او حاضر و محشور می‌گردند. این بازگشت همگانی به سوی خداوند همان ”مرگ” است. پس می‌توان چنین نتیجه گرفت که همه موجودات از جمله فرشتگان، این چنین ”مردنی” خواهند داشت.
در قرآن کریم از منشأ چنین رخدادی به ”نفخ صور”[4] تعبیر شده است و دمیدنی که در صور انجام می‌گیرد هم منشأ میراندن و هم منشأ زنده گردانیدن و برانگیختن و حشر و برپایی قیامت است. نیز از این حادثه به ”صیحه”،[5] ”زجره”[6] (صیحه)، ”صاخه”[7] (صیحه شدید) و ” فَإِذَا نُقِرَ فِی النَّاقُورِ”[8] (دمیدن در چیزی که صدا از آن خارج می‌شود) تعبیر گشته است.
وقتی زمان نفخه اول می‌شود اسرافیل در صور می‌دمد و تمام موجودات دارای روح میمیرند، مگر اسرافیل که بعد از آن به امر خدا اسرافیل نیز می‌میرد.[13] از بعضی آیات از جمله آیه: ”کُلُّ شَیْءٍ هَالِکٌ إِلَّا وَجْهَهُ ”،[14] که به طور کلی می‌فرماید هر چیزی هلاک می‌شود و می‌میرد، مگر وجه خداوند تعالی، به خوبی استفاده می‌شود که این گروه باقیمانده نیز سرانجام میمیرند
گروهی معتقدند که آنها جمعی از فرشتگان بزرگ خدا همچون جبرئیل و میکائیل و اسرافیل و عزرائیل اند. در روایتی است که وقتی رسول الله (ص) این آیه را تلاوت کردند مردم پرسیدند چه کسانی استثنا شده‌اند؟ حضرت فرمود: ”جبرئیل، میکائیل، اسرافیل و ملک الموت و وقتی خلائق قبض روح شدند آنها نیز به فرمان خدا به ترتیب میمیرند”.[10] روایت دیگری حاملان عرش خدا را نیز بر این ملائک افزوده اند.[11]
به هر حال از این روایات[12] و روایاتی که می‌فرماید: وقتی زمان نفخه اول می‌شود اسرافیل در صور می‌دمد و تمام موجودات دارای روح میمیرند، مگر اسرافیل که بعد از آن به امر خدا اسرافیل نیز می‌میرد.[13] از بعضی آیات از جمله آیه: ”کُلُّ شَیْءٍ هَالِکٌ إِلَّا وَجْهَهُ ”،[14] که به طور کلی می‌فرماید هر چیزی هلاک می‌شود و می‌میرد، مگر وجه خداوند تعالی، به خوبی استفاده می‌شود که این گروه باقیمانده نیز سرانجام میمیرند، به گونه‌ای که در سرتاسر عالم هستی موجودی زنده نخواهد بود، جز خداوند متعال.بنابراین، فرشتگان دارای عمر بسیار طولانی هستند. اما آنان نیز روزی خواهند مرد.
جزئیات مرگ فرشتگان به زبان امام سجاد(علیه السلام)
ادامه مطلب
قرآن کریم بذل و بخشش کافران را به چه چیزى تشبیه کرده است؟
جواب: خداى متعال در آیه 117 سوره «آل عمران» مى فرماید: «مَثَل آنچه آنها در این زندگى انفاق مى کنند، همانند باد سوزانى است که به زراعت قومى بوزد ـ که بر خود ستم کرده اند (و در غیر محل یا وقت مناسب کشت نموده اند) ـ و آن را نابود سازد» (مَثَلُ ما یُنْفِقُونَ فی هذِهِ الْحَیاةِ الدُّنْیا کَمَثَلِ ریح فیها صِرٌّ أَصابَتْ حَرْثَ قَوْم ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ فَأَهْلَکَتْهُ).
«صِرّ» و «اصرار» از یک ریشه هستند و به معنى بستن چیزى توأم با شدت مى آید و در اینجا به معنى شدتى است که در باد باشد، خواه به شکل یک باد سوزان، و یا سرد و خشک کننده.
قرآن انفاق کردن کفار را به باد شدید و سوزان و یا فوق العاده سرد و خشک کننده اى تشبیه نموده که به کشت و زرعى بوزد و آن را خشک کند، البته طبع باد و نسیم، احیا کننده است، نسیم بهاران شکوفه هاى را نوازش مى دهد و غنچه ها را باز مى کند، روح در کالبد درختان مى دمد، و آنها را بارور مى سازد.
ادامه مطلب
عکس العمل شیطان هنگام نزول آیه الکرسی
امام محمد باقر از امیر المومنین (ع) روایت فرموده: هنگامی که آیت الکرسی نازل شد رسول خدا (ص) فرمود آیه الکرسی آیه ای است که از گنج عرش نازل شده و زمانی که این آیه نازل گشت هر بتی که در جهان بود با صورت به زمین خورد.
در این زمان ابلیس ترسید و به قومش گفت :"امشب حادثه ای بزرگ اتفاق افتاده است باشید تا من عالم را بگردم و خبر بیاورم.
ابلیس عالم را گشت تا به شهر مدینه رسید مردی را دید و از او سوال کرد: " دیشب چه حادثه ای اتفاق افتاد"
مرد گفت "رسول خدا فرمود:" آیه ای از گنج های عرش نازل شد که بت های جهان به خاطر آن آیه همگی با صورت به زمین خوردند. ابلیس بعد از شنیدن حادثه به نزد قومش رفت و حادثه را به آن ها خبر داد.
===================
آیت الکرسی سید آیات قرآن
پیامبر به حضرت علی (ع) فرمود: " یا علی ! من سید عربم-مکه سید شهر هاست- کوه سینا سید همه کوه هاست- جبرئیل سید همه فرشتگان است – فرزندانت سید جوانان اهل بهشتند- قرآن سید همه کتاب هاست – بقره سید همه سوره های قرآن است – ودر بقره یک آیه است که آن آیه 50کلمه دارد و هر کلمه 50 برکت دارد و آن آیت الکرسی است.
ادامه مطلب
از اسماء و القاب شریفهء حضرت مهدی(ع) که در نجم ثاقب تألیف مرحوم ثقة الاسلام نوری آمده یکصد و هشتاد و دو اسم آورده شده است و در کتاب منتهی الآمال اثر شیخ عبّاس قمی به ذکر چند اسم از آن اسماء متبرک بسنده شده است که در اینجا نیز به آن اسماء مبارکه تبرّک می جوئیم :
اول : بقیة الله ـ روایت شده زمانیکه آن حضرت خروج کند پشت کند به کعبه و جمع می شود سیصد و سیزده مرد و اوّل چیزیکه تکلّم می فرماید این آیه است بَقیة اللهِ خَیرٌ لکُم اِن کُنتُم مُؤمنین آنگاه می فرماید منم بقیة الله و حجّت او و خلیفه او بر شما پس سلام نمی کند بر او مگر سلام کننده ای، که می گوید: السّلامُ علیکَ یا بقیة اللهِ فی اَرضِهِ . 
دوم : حجّة ـ این لقب از القاب شایع درباره آن حضرت (عج) است که در بسیاری از ادعیه و اخبار به همین لقب مذکور شده اند و بیشتر محدّثین آن را ذکر نموده اند و با آنکه در این لقب سائر ائمّه علیهم السلام شریکند، و همه حجّتهایند از جانب خداوند بر خلق ولکن چنان اختصاص به آن حضرت دارد که در اخبار هر جایی قرینه و شاهدی ذکر شود مراد آن حضرت است، و بعضی گفته اند لقب آن حضرت حجة الله است به معنی غلبه یا سلطنت خدای بر خلایق چه این هر دو به واسطهء آن حضرت بظهور خواهد رسید، و نقش خاتم آن جناب اَنا حُجة الله است.
ادامه مطلب
امام صادق (علیه السلام ) فرمود:
ابلیس گفت :پنج چیز است که نیرنگ من در آن بى اثر است ولى در غیر این پنج مورد، انسانها در چنگال من هستند.
.jpg "ابلیس")
1 - کسى که از روى نیت پاک به خدا تکیه کند و در همه امور به او توکل نماید.
2 - کسى که در شبانه روز، ذکر تسبیح بسیار کند.
3 - کسى که آن چه را که براى خود مى پسندد و براى مؤ من دیگر بپسندد.
4 - کسى که در گرفتارى بى تابى نکند.
5 - کسى که به آن چه خداوند براى او مقدر نموده راضى باشد و براى رزق و روزى غصه نخورد.
سفینة البحار ج 1 ص 484
طبقه بندی: دینی
امام رضا علیه السلام:
إِنَّ اللّه یُؤَخِّرُ إِجابَةَ الْمُؤْمِنِ شَوْقا إلى دُعائِهِ وَیَقُولُ: صَوتٌ اُحِبُّ أَنْ أَسْمَعَهُ، وَیُعَجِّلُ إجابَةَ دُعاءِ الْمُنافِقِ وَیَقُولُ: صَوْتٌ أَکْرَهُ سَماعَهُ؛
خداوند اجابت دعاى مؤمن را به شوق (شنیدن) دعایش به تأخیر مى اندازد و مى گوید: «صدایى است که دوست دارم آن را بشنوم» و در اجابت دعاى منافق عجله مى کند و مى گوید: صدایى است که از شنیدنش بدم مى آید.(فقه الرضا علیه السلام ، ص 345)
امام علی (ع) به فرزندشان امام حسن (ع) می فرمایند:
ادامه مطلب
بزرگترین دولت استعمارگر یعنی انگلستان ،در ابتدای قرن 16 میلادی ، سعی کرد برای جلوگیری از نفوذ روزافزون آلمان که همچون سرعت برق سراسر دنیا را فرا میگرفت سدّی از انسانها ، مقابل اینکشور به وجود آورد و برای رسیدن به این هدف بزرگ در برقرار نمودن ارتباط با کشورهایی مانند هلند، بلژیک ، اسپانیا ، پرتغال و ایتالیا کوشش فراوانی نمود تا اینکه بالاخره توانست در سال 1907 میلادی کنفرانسی از بزرگترین سیاستمداران این کشورها تشکیل دهد .
این کنفرانس بیش از یک هفته به طول انجامید و در پایان اعلامیّهای به این مضمون صادر نمود:
«بزرگترین خطری که ممکن است متوجّه غرب شود بیرون رفتن سواحل دریای مدیترانه از دست انگلستان است . این دریا حلقه اتّصال شرق و غرب است که در دست مسلمانان می‌باشد ، مسلمانانی که ملّت واحدی هستند و دارای زمینه ای وسیع و منابع سرشاری نیز میباشند . ممکن است این ملّت بزرگ به پا خواسته و خود را از قید اسارت آزاد سازد ، به همین دلیل به کشورهای بزرگ توصیه می‌شود این ملّت واحد را متلاشی نموده و از اتّحاد و بیداری آنها جلوگیری نمایند که اوّلین مرحله آن جدا نمودن آفریقا از آسیا و از بین بردن هر گونه اتّحادی میان این دو قاره است».
این نخستین عاملی بود که دولتهای استعمارگر را به فکر ایجاد یک دولت کاملا مختلف نسبت به سایر دولتها ، آن هم کنار دریای مدیترانه انداخت ولی این مطلب تنها دلیل وجود اسرائیل نیست زیرا عامل دیگری نیز به نام دین در این امر سهیم بود.
ادامه مطلب
خروج دجال را در کتاب های اهل سنت از نشانه برپایی قیامت دانسته شده است، ولی
در منابع روایی شیعه، از نشانه های ظهور. البته هیچ اشکالی ندارد که رخدادهایی
چون خروج دجال، هم نشانه ظهور باشند و هم نشانه قیامت . دجال فردی است که در
آخر الزمان و پیش از قیام مهدی (ع) خروج می کند و با انجام کارهای شگفت انگیز
جمع بسایری از مردم را می فریبد و سرانجام به دست عیسی مسیح(ع) در کنار دروازه
«لد» در منطقه شام، به هلاکت می رسد.
از «نزال بن سبره» آورده اند که می گوید: امیر مومنان (ع) برای ما سخن می گفت
که : نخست سپاس خدا را به جا آورد و او را ستود و بر پیامبر و خاندانش(ع) درود
فرستاد، آنگاه سه بار فرمود:«سلونی – ایها الناس!قبل ان تفقدونی...» یعنی: مردم! تا
مرا از دست نداده اید هر آن چه می خواهید بپرسید.
«صعصعه بن صوحان» بپا خاست و گفت:
چه زمانی «دجال» خواهد آمد؟ علی (ع) فرمود : «بنشین! خدا سخن تو را شنید و
منظورت را دانست .. برای خروج «دجال» نشانه ها و علایمی است که دسته دسته هر
کدام پس از دیگری روی خواهد داد اگر می خواهی تو را از ان ها آگاه سازم؟ »صعصعه
پاسخ داد:«آری! ای امیر مومنان» فرمود: پس به خاطر بسپار و حفظ کن که این ها
علایم و نشانه های آن است:
ادامه مطلب
رژیم صهیونیستی در حالی در بمباران علیه فلسطینی ها از فسفر سفید استفاده می کنند که سازمان ملل و دبیرکل آن، این مسائل را می بینند و چشم هایشان را می بندند.
طبقه بندی: مرگ بر اسراییل
آزاده شهید حسین پیراینده در سال 1336 در خانواده ای مذهبی دیده به جهان گشود. وی در سن نوجوانی به همراه بزرگترها در تظاهرات علیه رژیم فاسد شاهنشاهی شرکت می کرد. با فرمان حضرت امام مبنی بر تشکیل بسیج از ابتدا همراه با پاسداران کمیته انقلاب اسلامی در مبارزه با اشرار، مفسدین و قاچاقچیان حضوری چشمگیر داشت. وی با آغاز تجاوز عراق به میهن اسلامی رهسپار جبهه های حق علیه باطل شد و در عملیات آزاد سازی خرمشهر به افتخار جانبازی نائل آمد. هنوز بهبودی کامل نیافته بود که به علت اشتیاق به جهاد در راه خدا دوباره رهسپار جبهه گردید.
دوران اسارت
شهید پیراینده در سال 65 در عملیات کربلای 5 به اسارت نیروهای بعثی در آمد. ابتدا به اردوگاه 11 منتقل شد. درهمان بدو ورود به علت این که عکس صدام در جهت قبله نصب شده بود (به طوری که در هنگام نماز به ناچار آن عکس دیده می شد) عکس صدام را پاره کرد. به خاطر این کار، نیروهای بعثی چندین بار به شدت او را شکنجه دادند ولی حسین مقاومت کرده و هر بار که عکس را نصب می کردند، مجددا آن را پاره می کرد؛ به گونه ای که در نهایت تنها آسایشگاهی که بعثی ها راضی شدند در آن عکس صدام نصب نشود، آسایشگاهی بود که شهید پیراینده در آن حضور داشت.
به نقل از همرزمان آن شهید بزرگوار روزی یکی از بعثی ها قصد اذیت و آزار یک نوجوان بسیجی را داشت. حسین با شجاعت و ایثار تمام او را از چنگال آنها نجات داد و به همین علت به شدت شکنجه شد. در حین شکنجه بعثی ها او را وادار به اهانت علیه امام خمینی(ره) کردند اما او علیرغم شکنجه فراوان امتناع کرد. در این هنگام افسر بعثی به شکل زننده ای شروع به فحاشی کرد.حسین که طاقت این وضع را نداشت، خود را از چنگ بعثی ها رها ساخته و به او رساند و با ضربه مشتی باعث شکستن فک و در نهایت بیهوشی افسر بعثی شد.
ادامه مطلب
