سوره ذاریات؛ پنجاه و یکمین سوره قرآن است که مکی  و 60 آیه دارد.

از رسول خدا صلی الله علیه واله وسلم نقل شده است: هر کس سوره ذاریات را قرائت نماید ده برابر بادهایی که در دنیا می وزد به او ده حسنه داده می شود.مجمع البیان،ج9، ص252

در حـدیـثـى از امـام صـادق (علیه السلام ) آمده است : من قراء سورة الذاریات فى یومه

او لیـلتـه اصـلح الله له معیشته و اتاه برزق واسع و نور له فى قبره بسراج یزهر الى یوم

القیامة :

(هـر کـس سـوره ذاریـات را در روز یـا شـب بـخـواند خداوند وضع زندگى و معیشت او را

اصلاح مى کند، روزى وسیعى به او مى دهد، و قبر او را با چراغى روشن مى سازد که تا

روز قیامت مى درخشد) تفسیر نمونه جلد 22



مرحوم سید محمد خامنه ای تبریزی: که قرائت سوره ذاریات در هر روز موجب ثروت فراوان می گردد همینطور که قرائت این سوره بهمراه سوره های طلاق مزمل والم نشرح در هر روز برای توسعه امر معاش مجرب است بطوری که من حیث لا یحتسب میرسد و موجب حیرت عقول می گردد.ودر اهمیت این ختم فرموده که اگر در روز این ختم از شما فوت شد آنرا در شب بجای آرید.

آثار و برکات دیگر این  سوره مبارک


1) آسان شدن زایمان

از پیامبراکرم صلی الله علیه وآله وسلم نقل شده است: اگر سوره ذاریات را در ظرفی چینی یا بلوری بنویسند و پس از شستن از آبش بنوشند خوف و ترس از او برداشته می شود و اگر بر زن بارداری که سخت زایمان می کند بیاویزند به زودی زایمان می کند.تفسیرالبرهان، ج5، ص155

 

2) بهبود بیماری

در سخنی از امام صادق علیه السلام در این باره نقل شده است: اگر این سوره را نزد بیماری که بستری است بنویسند خداوند به صورت جدی بر او آسان می گیردتفسیرالبرهان

 

3) جهت گشودن بخت دختران

هر کس آیه «49 سوره ذاریات» را بنویسد و برگردن دختری ببندد که شوهر نکرده به لطف خداوند به زودی ازدواج می کند.قرآن درمانی روحی وجسمی، ص226

بسم الله الرحمن الرحیم

وَالذَّارِیَاتِ ذَرْواً (1) فَالْحَامِلَاتِ وِقْراً (2
فَالْجَارِیَاتِ یُسْراً (3)
 فَالْمُقَسِّمَاتِ أَمْراً (4
إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَصَادِقٌ (5)
 وَإِنَّ الدِّینَ لَوَاقِعٌ (6
‏ وَالسَّمَاء ذَاتِ الْحُبُکِ (7)
 إِنَّکُمْ لَفِی قَوْلٍ مُّخْتَلِفٍ (8)
 یُؤْفَکُ عَنْهُ مَنْ أُفِکَ (9)
 قُتِلَ الْخَرَّاصُونَ (10)
هُمْ فِی غَمْرَةٍ سَاهُونَ (11)
 یَسْأَلُونَ أَیَّانَ یَوْمُ الدِّینِ (12
یَوْمَ هُمْ عَلَى النَّارِ یُفْتَنُونَ (13)
 ذُوقُوا فِتْنَتَکُمْ هَذَا الَّذِی کُنتُم بِهِ تَسْتَعْجِلُونَ (14)
 إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی جَنَّاتٍ وَعُیُونٍ (15)
آخِذِینَ مَا آتَاهُمْ رَبُّهُمْ إِنَّهُمْ کَانُوا قَبْلَ ذَلِکَ مُحْسِنِینَ (16)
کَانُوا قَلِیلاً مِّنَ اللَّیْلِ مَا یَهْجَعُونَ (17)
هُمْ یَسْتَغْفِرُونَ (18)
 وَفِی أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ لِّلسَّائِلِ وَالْمَحْرُومِ (19)
 وَفِی الْأَرْضِ آیَاتٌ لِّلْمُوقِنِینَ (20)
 وَفِی أَنفُسِکُمْ أَفَلَا تُبْصِرُونَ (21)
 وَفِی السَّمَاء رِزْقُکُمْ وَمَا تُوعَدُونَ (22)
فَوَرَبِّ السَّمَاء وَالْأَرْضِ إِنَّهُ لَحَقٌّ مِّثْلَ مَا أَنَّکُمْ تَنطِقُونَ (23)
 هَلْ أَتَاکَ حَدِیثُ ضَیْفِ إِبْرَاهِیمَ الْمُکْرَمِینَ (24)
 إِذْ دَخَلُوا عَلَیْهِ فَقَالُوا سَلَاماً قَالَ سَلَامٌ قَوْمٌ مُّنکَرُونَ (25)
فَرَاغَ إِلَى أَهْلِهِ فَجَاء بِعِجْلٍ سَمِینٍ (26)
پفَقَرَّبَهُ إِلَیْهِمْ قَالَ أَلَا تَأْکُلُونَ (27)
 فَأَوْجَسَ مِنْهُمْ خِیفَةً قَالُوا لَا تَخَفْ وَبَشَّرُوهُ بِغُلَامٍ عَلِیمٍ (28)
فَأَقْبَلَتِ امْرَأَتُهُ فِی صَرَّةٍ فَصَکَّتْ وَجْهَهَا وَقَالَتْ عَجُوزٌ عَقِیمٌ (29)
 قَالُوا کَذَلِکَ قَالَ رَبُّکِ إِنَّهُ هُوَ الْحَکِیمُ الْعَلِیمُ (30)‏
 قَالَ فَمَا خَطْبُکُمْ أَیُّهَا الْمُرْسَلُونَ (31)
إِنَّا أُرْسِلْنَا إِلَى قَوْمٍ مُّجْرِمِینَ (32
لِنُرْسِلَ عَلَیْهِمْ حِجَارَةً مِّن طِینٍ (33)
 مُسَوَّمَةً عِندَ رَبِّکَ لِلْمُسْرِفِینَ (34)
 فَأَخْرَجْنَا مَن کَانَ فِیهَا مِنَ الْمُؤْمِنِینَ (35)
 فَمَا وَجَدْنَا فِیهَا غَیْرَ بَیْتٍ مِّنَ الْمُسْلِمِینَ (36)
 وَتَرَکْنَا فِیهَا آیَةً لِّلَّذِینَ یَخَافُونَ الْعَذَابَ الْأَلِیمَ (37)
 وَفِی مُوسَى إِذْ أَرْسَلْنَاهُ إِلَى فِرْعَوْنَ بِسُلْطَانٍ مُّبِینٍ (38)
 فَتَوَلَّى بِرُکْنِهِ وَقَالَ سَاحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ (39)
فَأَخَذْنَاهُ وَجُنُودَهُ فَنَبَذْنَاهُمْ فِی الْیَمِّ وَهُوَ مُلِیمٌ (40)
وَفِی عَادٍ إِذْ أَرْسَلْنَا عَلَیْهِمُ الرِّیحَ الْعَقِیمَ (41
مَا تَذَرُ مِن شَیْءٍ أَتَتْ عَلَیْهِ إِلَّا جَعَلَتْهُ کَالرَّمِیمِ (42)
 وَفِی ثَمُودَ إِذْ قِیلَ لَهُمْ تَمَتَّعُوا حَتَّى حِینٍ (43)
 فَعَتَوْا عَنْ أَمْرِ رَبِّهِمْ فَأَخَذَتْهُمُ الصَّاعِقَةُ وَهُمْ یَنظُرُونَ (44)
 فَمَا اسْتَطَاعُوا مِن قِیَامٍ وَمَا کَانُوا مُنتَصِرِینَ (45)
نُوحٍ مِّن قَبْلُ إِنَّهُمْ کَانُوا قَوْماً فَاسِقِینَ (46)
وَالسَّمَاء بَنَیْنَاهَا بِأَیْدٍ وَإِنَّا لَمُوسِعُونَ (47)
وَالْأَرْضَ فَرَشْنَاهَا فَنِعْمَ الْمَاهِدُونَ (48
وَمِن کُلِّ شَیْءٍ خَلَقْنَا زَوْجَیْنِ لَعَلَّکُمْ تَذَکَّرُونَ (49)
 فَفِرُّوا إِلَى اللَّهِ إِنِّی لَکُم مِّنْهُ نَذِیرٌ مُّبِینٌ (50)
وَلَا تَجْعَلُوا مَعَ اللَّهِ إِلَهاً آخَرَ إِنِّی لَکُم مِّنْهُ نَذِیرٌ مُّبِینٌ (51)‏
کَذَلِکَ مَا أَتَى الَّذِینَ مِن قَبْلِهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا قَالُوا سَاحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ (52)
 أَتَوَاصَوْا بِهِ بَلْ هُمْ قَوْمٌ طَاغُونَ (53
فَتَوَلَّ عَنْهُمْ فَمَا أَنتَ بِمَلُومٍ (54)
 وَذَکِّرْ فَإِنَّ الذِّکْرَى تَنفَعُ الْمُؤْمِنِینَ (55)
 وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنسَ إِلَّا لِیَعْبُدُونِ (56)
 مَا أُرِیدُ مِنْهُم مِّن رِّزْقٍ وَمَا أُرِیدُ أَن یُطْعِمُونِ (57
إِنَّ اللَّهَ هُوَ الرَّزَّاقُ ذُو الْقُوَّةِ الْمَتِینُ (58
فَإِنَّ لِلَّذِینَ ظَلَمُوا ذَنُوباً مِّثْلَ ذَنُوبِ أَصْحَابِهِمْ فَلَا یَسْتَعْجِلُونِ (59)
لِّلَّذِینَ کَفَرُوا مِن یَوْمِهِمُ الَّذِی یُوعَدُونَ (60)


به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

سوگند به بادهایى که (ابرها را) به حرکت درمى‏آورند، (1)

سوگند به آن ابرها که بار سنگینى (از باران را) با خود حمل مى‏کنند، (2)

و سوگند به کشتیهایى که به آسانى به حرکت درمى‏آیند، (3)

و سوگند به فرشتگانى که کارها را تقسیم مى‏کنند، (4)

(آرى سوگند به همه اینها) که آنچه به شما وعده شده قطعا راست است; (5)

و بى‏شک (رستاخیز) و جزاى اعمال واقع‏شدنى است! (6)

قسم به آسمان که داراى چین و شکنهاى زیباست، (7)

که شما (درباره قیامت) در گفتارى مختلف و گوناگونید! (8)

(تنها) کسى از ایمان به آن منحرف مى‏شود که از قبول حق سرباز مى‏زند! (9)

کشته باد دروغگویان (و مرگ بر آنها)! (10)

همانها که در جهل و غفلت فرو رفته‏اند، (11)

و پیوسته سؤال مى‏کنند: «روز جزا چه موقع است؟!» (12)

(آرى) همان روزى است که آنها را بر آتش مى‏سوزانند! (13)

(و گفته مى‏شود بچشید عذاب خود را، این همان چیزى است که براى آن شتاب داشتید! (14)

به یقین، پرهیزگاران در باغهاى بهشت و در میان چشمه‏ها قرار دارند، (15)

و آنچه پروردگارشان به آنها بخشیده دریافت مى‏دارند، زیرا پیش از آن (در سراى دنیا) از نیکوکاران بودند! (16)

آنها کمى از شب را مى‏خوابیدند، (17)

و در سحرگاهان استغفار مى‏کردند، (18)

و در اموال آنها حقى براى سائل و محروم بود! (19)

و در زمین آیاتى براى جویندگان یقین است، (20)

و در وجود خود شما (نیز آیاتى است); آیا نمى‏بینید؟! (21)

و روزى شما در آسمان است و آنچه به شما وعده داده مى‏شود! (22)

سوگند به پروردگار آسمان و زمین که این مطلب حق است همان گونه که شما سخن مى‏گویید! (23)

آیا خبر مهمانهاى بزرگوار ابراهیم به تو رسیده است؟ (24)

در آن زمان که بر او وارد شدند و گفتند: «سلام بر تو!» او گفت: «سلام بر شما که جمعیتى ناشناخته‏اید!» (25)

سپس پنهانى به سوى خانواده خود رفت و گوساله فربه (و بریان شده‏اى را براى آنها) آورد، (26)

و نزدیک آنها گذارد، (ولى با تعجب دید دست بسوى غذا نمى‏برند) گفت: «آیا شما غذا نمى‏خورید؟!» (27)

و از آنها احساس وحشت کرد، گفتند: «نترس (ما رسولان و فرشتگان پروردگار توایم)!» و او را بشارت به تولد پسرى دانا دادند. (28)

در این هنگام همسرش جلو آمد در حالى که (از خوشحالى و تعجب) فریاد مى‏کشید به صورت خود زد و گفت: «(آیا پسرى خواهم آورد در حالى که) پیرزنى نازا هستم؟!» (29)

گفتند: «پروردگارت چنین گفته است، و او حکیم و داناست!» (30)

(ابراهیم) گفت: «ماموریت شما چیست اى فرستادگان (خدا)؟» (31)

گفتند: «ما به سوى قوم مجرمى فرستاده شده‏ایم... (32)

تا بارانى از «سنگ - گل‏» بر آنها بفرستیم; (33)

سنگهایى که از ناحیه پروردگارت براى اسرافکاران نشان گذاشته شده است!» (34)

ما مؤمنانى را که در آن شهرها(ى قوم لوط) زندگى مى‏کردند (قبل از نزول عذاب) خارج کردیم، (35)

ولى جز یک خانواده باایمان در تمام آنها نیافتیم! (36)

و در آن (شهرهاى بلا دیده) نشانه‏اى روشن براى کسانى که از عذاب دردناک مى‏ترسند به جاى گذاردیم. (37)

و در (زندگى) موسى نیز (نشانه و درس عبرتى بود) هنگامى که او را با دلیلى آشکار به سوى فرعون فرستادیم; (38)

اما او با تمام وجودش از وى روى برتافت و گفت: «این مرد یا ساحر است یا دیوانه!» (39)

از این رو ما او و لشکریانش را گرفتیم و به دریا افکندیم در حالى که در خور سرزنش‏بود! (40)

و (همچنین) در سرگذشت «عاد» (آیتى است) در آن هنگام که تندبادى بى‏باران بر آنها فرستادیم، (41)

که بر هیچ چیز نمى‏گذشت مگر اینکه آن را همچون استخوانهاى پوسیده مى‏ساخت. (42)

و نیز در سرگذشت قوم «ثمود» عبرتى است در آن هنگام که به آنان گفته شد: «مدتى کوتاه بهره‏مند باشید (و سپس منتظر عذاب)!» (43)

آنها از فرمان پروردگارشان سرباز زدند، و صاعقه آنان را فراگرفت در حالى که (خیره خیره) نگاه مى‏کردند (بى‏آنکه قدرت دفاع داشته باشند)! (44)

چنان بر زمین افتادند که توان برخاستن نداشتند و نتوانستند از کسى یارى طلبند! (45)

همچنین قوم نوح را پیش از آنها هلاک کردیم، چرا که قوم فاسقى بودند! (46)

و ما آسمان را با قدرت بنا کردیم، و همواره آن را وسعت مى‏بخشیم! (47)

و زمین را گستردیم، و چه خوب گستراننده‏اى هستیم! (48)

و از هر چیز دو جفت آفریدیم، شاید متذکر شوید! (49)

پس به سوى خدا بگریزید، که من از سوى او براى شما بیم‏دهنده‏اى آشکارم! (50)

و با خدا معبود دیگرى قرار ندهید، که من براى شما از سوى او بیم‏دهنده‏اى آشکارم! (51)

این گونه است که هیچ پیامبرى قبل از اینها بسوى قومى فرستاده نشد مگر اینکه گفتند: س‏خ‏للّهاو ساحر است یا دیوانه!» (52)

آیا یکدیگر را به آن سفارش مى‏کردند (که همه چنین تهمتى بزنند)؟! نه، بلکه آنها قومى طغیانگرند. (53)

حال که چنین است از آنها روى بگردان که هرگز در خور ملامت نخواهى بود; (54)

و پیوسته تذکر ده، زیرا تذکر مؤمنان را سود مى‏بخشد. (55)

من جن و انس را نیافریدم جز براى اینکه عبادتم کنند (و از این راه تکامل یابند و به من نزدیک شوند)! (56)

هرگز از آنها روزى نمى‏خواهم، و نمى‏خواهم مرا اطعام کنند! (57)

خداوند روزى‏دهنده و صاحب قوت و قدرت است! (58)

و براى کسانى که ستم کردند، سهم بزرگى از عذاب است همانند سهم یارانشان (از اقوام ستمگر پیشین); بنابر این عجله نکنند! (59)

پس واى بر کسانى که کافر شدند از روزى که به آنها وعده داده مى‏شود! (60)