((آخر یقایل به الاول ، و یعبّر بالدار الاخرة النشاة الثانیه، کما یعبّر بالدار الدنیا عن النشأة الاولی))[مفرادت راغب].«آخر» مقابل «اول» است ، و به حیات پس از مرگ «دار آخرة» گفته شده است. از آنجا که حیات آخرت پس از حیات دنیاست ، به «آخرة» گفته شده است.



در قرآن کریم ، تعبیرات گوناگونی درباره ی آخرت آمده است ؛ از جمله: یوم الآخر ، دار الآخرة ، ثواب الآخرة ، لقاء الآخرة ، عذاب الآخرة ، لاجرالآخرة ، نشأة الآخرة ، حرث الآخرة ، نکال الآخرة .
درباره ی ثواب آخرت می فرماید: ((فآتا هم الله ثواب الدنیا و حسن ثواب الآخرة و الله یحب المحسنین))[آل عمران/148]: پس خدا پاداش این جهان (به یاری و پیروزی ) و پاداش نیکوی آن جهان به آنان بداد و خدا نیکوکاران را دوست دارد.



قرآن کریم ، آخرت را بهتر و پاینده تر از دنیا معرفی کرده است و می فرماید( بل تؤثرون الحیاة الدنیا ، و الآخرة خیرُ وابقی))[اعلی/ 16 و 17 ]: بلکه شما زندگی این جهان را بر می گزینید ، حال آنکه آن جهان بهتر و پاینده تر است.
و یکی از ویژگی های پرهیزکاران را یقین به آخرت دانسته است و می فرماید(و الذین یؤمنون بما انزل الیک و ما انزل من قبلک و بالآخرة هم یوقنون))[بقره/4]: و آنان که به آنچه به تو و آنچه پیش از تو فرو فرستاده شده ایمان می آورند و به جهان واپسین بی گمان باور دارند.
قرآن کریم ، کارهایی را که انسان برای دنیا و آخرت انجام می دهد ، به «حرث» یعنی «کشت» تعبیر کرده است ، و در این باره می فرماید0 من کان یرید حرث الآخرة نزد له فی حرثه و من کان یرید حرث الدنیا نؤته منها))[شوی/ 20]: هر که کشت«ثواب» آن جهان خواهد ، برای او کشتش می افزاییم، و هر که کشت این جهان خواهد ، به وی می دهیم و در آن جهان هیچ بهره ای ندارد.
علی(علیه السلام ) ، درباره ی دنیا و آخرت می فرماید: (( ایها الناس ، اتقوالله ، فما خلق امرؤُ عبثاً فیلهو و لا ترک سدی فیلغو ! و ما دنیاه التی تحسّنت له بخلف من الآخرة التی فبّحها سوء النظر عنده ، و ما المغرور الذی ظفر من الدنیا بأعلی همّته کالآخر الذی ظفر من الآخرة بأدنی سهمته))[نهج البلاغه/ حکمت 370]: ای مردم ! از خدا بترسید. هیچ کس بیهوده آفریده نشده است تا به بازی پردازد. و او را به حال خود وانگذاشته اند تا خود را سرگرم کارهای بی ارزش نماید. و دنیایی که در دیده ها زیباست ، جایگزین آخرتی نشود که آن را زشت می انگارند. و مغروری که در دنیا به بالاترین مقام رسیده است ، چون کسی نیست که در آخرت به کم ترین نصیبی رسیده است.
قرآن کریم آخرت را زندگی حقیقی می داند ، حیاتی که مرگ در آن راه ندارد و از آن به «حیوان» تعبیر کرده است. یعنی زندگی بی مرگ و زندگی حقیقی ، آنجا که می فرماید( و ما هذه الحیاة الدنیا الا لهو و لعب و ان الدار الآخرة لهی الحیوان لو کانوا یعلمون))[عنکبوت/62]: این زندگی دنیا جز سرگرمی و بازی نیست ، و هر آینه سرای واپسین ٍ زندگانی«راستین» است ، اگر می دانستند.
در روایت اهل بیت(علیه السلام) ، درباره ی به یاد آخرت بودن و برای آخرت کوشیدن ، مطالب متنوع و گوناگونی آمده است ؛ از جمله فرموده اند(من اکثر ذکر الآخرة قلّت معصیته))[غرر الحکم]: بسیار به یاد آخرت بودن ، «انسان» را از گناهان باز می دارد. کسی که بسیار به یاد آخرت باشد ، کم تر گناه می کند .