ای آنکه روز اول با من تو آشنایی                      سائل به در نشسته تا در بر او گشایی

آیا شود ببینم روزی ز در در آیی                         با یک نگه به پایت سازی مرا فدایی

ای لاله بهاری تنها تویی حبیبم                           یک قطره بر جمالت آیا شود نصیبم

ترسم نیایی و من از کف دهم شکیبم                   ترسم دهد زمانه آخر  مرا فریبم    

مردم ز درد هجران کو مرهم و دوایی                    یابن الحسن کجایی مُردم از این جدایی

هر شب به صفحه دل نقش تو را کشیدم                اما گُل ِرخت را یک لحظه هم ندیدم

باجان و دل غمت را بر جان و دل خریدم                 آیا شود ببینم روزی به تو رسیدم   

مخمور جام عشقم ساقی بده نوایی                      یابن الحسن کجایی کی میشود بیایی      

طاق دو ابروی تو شد قبله نمازم                            پرده ز رخ بگیر و کن آشنا به رازم    

دیدار روی ماهت گشته همه نیازم                         از دوری رخ تو بنگر به سوز و سازم  

توبه شکن شدم من از بسکه با وفایی                    یابن الحسن کجایی مُردم از این جدایی 





ادامه مطلب

پیامبر اکرم(ص) آیة الکرسی را با عظمت ترین و سید آیات قرآن کریم دانسته است. ائمه معصومین(ع) در روایات به طور گسترده و در زمان ها و مکان های گوناگون به تلاوت آن سفارش کرده اند و آن را همواره مانند تابلوی زیبایی فراروی انسان قرار داده اند. همه سوره ها در قرآن کریم، دارای نام هستند. مانند: سوره بقره، آل عمران، مائده و… اما غالباً آیات سوره ها اسم خاصی ندارند و تنها با شماره از آنها یاد می شود. مانند: آیه چهار سوره بقره یا آیه ده سوره آل عمران. فقط برخی از آیه ها به لحاظ نوعی ویژگی، دارای نام مخصوصی هستند. مانند: آیه نور ، ملک، شهادت، دِین و… و از آن جمله: آیه 255 از سوره بقره است که با عنوان آیة الکرسی خوانده می شود.آیةالکرسی نام یک آیه است که با اَللّهُ لا اِلهَ اِلاّ هُوَالحَی القَیوم آغاز و با هُوَالعَلی العَظیم پایان می یابد و دو آیه بعد از آن جزء آیةالکرسی نمی باشد، هر چند در برخی از موارد به خواندن آنها همراه آیةالکرسی تأکید شده است. در روایت آمده است که: آیةالکرسی پنجاه کلمه و در هر کلمه پنجاه برکت است و در آیه یاد شده تا علی العظیم، پنجاه کلمه می باشد. همچنین استفاده از تعبیر آیةالکرسی به جای آیات الکرسی، روشن می سازدکه تنها یک آیه منظور بوده است و از سوی دیگر لفظ الکرسی نیز فقط در آیه اول آمده است، به علاوه آن که در مواردی که منظور، خواندن هر سه آیه بوده است، گفته اند: آیةالکرسی و دو آیه بعد از آن را بخوانید. بنابراین آیةالکرسی تنها یک آیه است و در بین آیات، دارای نام مخصوص به خود می باشد .



ادامه مطلب

آیا می دانید لفظ جلاله (الله) به تعداد 2816 بار در قران کریم تکرار شده است.
آیا می دانید تنها زنی که در قران کریم ملقب به (صدیقه ) شده است حضرت مریم علیها السلام میباشد.سوره مائده
آیا میدانید تنها آیه ای که در ان سه کتاب اسمانی (تورات و انجیل و قران)بطور پیاپی ذکر شده است ,آیه 111 سوره مبارکه توبه می باشد.
آیا میدانید نام مسجد الحرام 15 بار در قران کریم ذکر شده است.
آیا می دانید تنها آیه ای که در ان ,چهار لقب از القاب و اوصاف قران گرد امده,آیه 57 سوره مبارکه یونس میباشد.
آیا میدانید تعداد سوره های مکی 86 سوره و تعداد سوره های مدنی 28 سوره می باشد.
آیا می دانید تنها سوره ای که تمامی آیاتش ,خطاب بشر به خداوند است,سوره حمد می باشد.
آیا می دانید حضرت داوود علیه السلام پیامبری است که قاری بهشتیان است.
آیا می دانستید لقب مشور حضرت عیسی علیه السلام یعنی  (مسیح) 11بار در قران مجید اورده شده است.
آیا می دانید قوم یهود حضرت عزیر علیه السلام را فرزند خداوند می دانستند.
آیا می دانید تنها صحابی پیامبر که در فران نامش اورده شده زید(بن حارثه)می باشد.(احزاب/37)
آیا می دانید آخرین پیامبری که وارد بهشت می شود حضرت سلیمان علیه السلام می باشد.(بحار الانوار74/14و ج 107/73)
آیا می دانید آیات زیر آیات بی نقطه در قران کریمند:(طه/1)(طور/1)(معراج/25)(بلد/3)(عصر/1)(اخلاص/2)
آیا می دانید در ایه 23 سوره مبارکه نوح نام 5 بت وجود دارد؟(ود/سواع/یغوث/یعوق/نسر)
آیا می دانید در ایه 163 سوره مبارکه نساء نام یازده پیامبر تصریح شده است.

«یَا بَنِی آدَمَ لاَ یَفْتِنَنَّکُمُ الشَّیْطَانُ کَمَا أَخْرَجَ أَبَوَیْکُم مِّنَ الْجَنَّةِ یَنزِعُ عَنْهُمَا لِبَاسَهُمَا لِیُرِیَهُمَا سَوْءَاتِهِمَا إِنَّهُ یَرَاکُمْ هُوَ وَقَبِیلُهُ مِنْ حَیْثُ لاَ تَرَوْنَهُمْ إِنَّا جَعَلْنَا الشَّیَاطِینَ أَوْلِیَاء لِلَّذِینَ لاَ یُؤْمِنُونَ»
ای فرزندان آدم! مبادا شیطان، شما را بفریبد، آن‌چنان که پدر و مادر شما را از بهشت، بیرون راند، لباسشان را از تنشان بیرون آورد، تا عیب و عورتشان را به آنها بنمایاند. مسلماً او و گروه وابسته به او، شما را از جایی و یا به گونه‌ای می‌بینند که شما، آنها را نمی‌بینند. ما شیاطین را اولیاء و همکاران کسانی قرار دادیم که ایمان نمی‌آورند.[سوره اعراف: 27.]
یکی از مهمترین دامهای شیطان و اولیاء شیطانی، کندن لباس و کشف حجاب و پوششی است که خداوند، برای آدمیان فرستاده؛ زیرا لباس و حجاب، وسیله‌ایست برای آراستن انسان به زینت عفت و حیا، تقوی و پاکدامنی و وقار و شخصیت. و شیطان، می‌کوشد تا با وسوسه و وارونه جلوه دادن حقایق، حجاب و پوشش را زشت و کشف حجاب و برهنه ساختن اندام را زیبا و جاذب، جلوه دهد؛ و با گرفتن حیا و تقوایشان، بر آنان مسلط شود. چنانکه اولیاء شیطانی و استعمارگران فرانسه، برای تسلط بر الجزایر به این نتیجه رسیده بودند که:
 «اگر بخواهیم به تار و پود جامعة الجزایری، هجوم بریم و استعداد مقاومت آن را از میان برداریم، باید بدواً زنها را تحت سلطه قرار دهیم؛ آنها، با صراحت می‌گفتند:
 «زنها را در دست بگیریم، همه چیز بدنبال آن خواهد آمد».
آنگاه، دستگاه شیطانی استعمار، برای تجزیه الجزایر، مسئلة کشف حجاب زنان را در ردیف اول اهمیت قرار می‌دهد. و برای تسخیر زنان با حجاب، مبالغ هنگفتی را سرمایه‌گذاری کرده، ابتدا خود را مدافع زنان، معرفی می‌کند و لطیفه‌ها و مثال‌ها و شعارهایی می‌پردازد تا زنان با حجاب و مردان آنها را، با عنوان وانگ «بازماندگانِ دورانِ توحش قرون وسطایی» تحقیر کند/انقلاب الجزایر، فرانتس قانون، ص 14
به تعبیر فرانتس فانون در کتاب انقلاب الجزایر:
 «هر چادری که دور انداخته می‌شود، افق جدیدی را که بر استعمارگر، ممنوع بود در برابر او، می‌گشاید. و بدن الجزایری را که عریان شده است، تماماً به او نشان می‌دهد؛ و پس از دیدن هر چهره، بی‌حجابی، امیدهای حمله‌ور شدن اشغالگر، عرضه می‌گردد. بر گردان این معنی است که الجزایر، به انکار وجود خویشتن آغاز کرده و هتک ناموس را از جانب اشغالگر، پذیرفته است».
آنگاه است که به تعبیر قرآن:
 «شیطان و همکاران طاغوتیش، شما را به گونه‌ای می‌بینند که شما، آنها را نمی‌بینند، و بر افراد بی‌ایمان، تسلط می‌یابند، و در زمرة اولیاء آنها، قرار می‌گیرند: «إِنَّهُ یَرَاکُمْ هُوَ وَقَبِیلُهُ مِنْ حَیْثُ لاَ تَرَوْنَهُمْ ».
اما زن محجبه که خود را با لباس، می‌پوشاند و در نقطه مقابل خواسته شیاطین، بیرون و دیگران را می‌بینند ولی خود دیده نمی‌شود به نوعی محرومیت را به استعمارگران و اولیاء شیطانی، تحمیل می‌کند؛ زیرا به گفتة فرانتس فانون:
«این دیدن، یک طرفه است؛ و طرف مقابل، نمی‌تواند او را ببیند؛ و زنی که دیده نمی‌شود، تسلیم نمی‌گردد؛ و خود را عرضه نمی‌کند.»[انقلاب الجزایر، با بررسی جامعه‌شناسی یک انقلاب، فرانتس فانون، صحفه 14.)
میلها، همچون سگان خفته‌اند
تا که مرداری درآید در میان
مو به موی هر سگی، دندان شده
صد چنین سگ، اندراین تن خفته‌اند
یا چو بازارنند، دیده دوخته
تا کُله برداری و بیند شکار

   
    
اندر ایشان، خیر و شرّ بنهفته‌اند
نفخ صور حرص کوبد بر سگان
وز برای حیله، دم جنبان شده
چون شکاری نیششان، بنفهته‌اند
در حجاب از عشق صیدی سوخته
آنگهان سازد، طواف کوهسار/مثنوی

به یاد شهید عباس حسن

 پس از مدتی مرخصی، دوباره عازم جبهه شده بودم. سوار ماشین که شدم برای یک لحظه مسافران را برانداز کردم که ناگاه چشمم به او افتاد که روی صندلی‌های ردیف آخر نشسته بود

پس از مدتی مرخصی، دوباره عازم جبهه شده بودم. سوار ماشین که شدم برای یک لحظه مسافران را برانداز کردم که ناگاه چشمم به او افتاد که روی صندلی‌های ردیف آخر نشسته بود. آشنایی مختصری با او داشتم. طلبه‌ای بسیجی که بسیار مؤدب و مقید به آداب اجتماعی بود. او در یکی از مدارس جنوب تهران مشغول تحصیل بود... با اشتیاق رفتم و کنارش نشستم. با احترام زیاد به من جا داد و پس از سلام و احوال‌پرسی از او پرسیدم: «راستی عباس! اهل کجای تهران هستی؟»

در حالی که سرش را به زیر انداخته بود با گوشه‌ی چشم نگاهی به من کرد و گفت: «خانه مان در کوی  مهران است».

خیلی تعجب کردم و گفتم: «عباس! تو همان طلبه‌ی هم محل ما هستی که بچه ها به من گفته بودند! منم بچه‌ی همان کوچه ام!».

عباس با لبخند ملیحی گفت: «پس شما هم همان طلبه‌ای هستید که شنیده بودم ساکن کوی مهران است؟» بعد هر دو خندیدیم و خوشحال از این اتفاق جالب، ساعت‌هایی را کنار هم گذراندیم. آنچه مرا به حیرت واداشته بود، اخلاص، ایمان و بی‌آلایشی او بود.

ساعت دو نیمه‌ی شب می‌بایست از هم جدا می‌شدیم. او باید اندیمشک پیاده می‌شد و من مقصدم اهواز بود. ساختمان‌های پرخاطره‌ی پادگان دوکوهه پیدا شد، مکان مقدسی که قدمگاه هزاران شهید بسیجی و ده‌ها سردار دلاور همچون حاج احمد، حاج همت، حاج رضا، حاج عباس، حاج دستواره و حاج توری بوده و هست.

عباس از جایش برخاست، گویی نیرویی مرا به طرف او می‌کشید. با آرامی گفت: «حمید آقا! امشب بیا پیش ما، فردا صبح برو».

گفتم: «نه خیلی ممنون! حتماً باید بروم؛ کار دارم».

او به آرامی خداحافظی کرد و من با تأسف از این جدایی، پیشانی او را بوسیدم. اگر می‌دانستم این آخرین دیدار ما است، آن شب او را ترک نمی‌کردم.