درک صحیح از واژگانی که مفهاهیم عمیق علمی و دینی را در خود دارند، نیازمند تأمل و تدبر می‌باشد و بی‌شک توجه و بهره‌مندی از کلام و شرح علما بر این مفاهیم و اصطلاحات ما را از گمراهی و کج‌فهمی در منابع دینی مصون می‌کند.

آیت‌الله سبحانی در نوشتاری معنا و مفهوم باب‌الحوائج را تبیین کردند.
سئوال: باب الحوائج به چه معناست؟
پاسخ: اصولاً خدا قاضى الحاجات است، نه باب الحوائج، باب، راه رسید به مقصود است، و غایت، خدا است و طریق غیر از غایت است.

اصولاً مقصود از «باب الحوائج» این است که انسان به روح والاى این امام متوسل شود و از او درخواست دعا کند تا خدا بر اثر استجابت دعاى او، حاجت او را برآورده کند. پیامبر در حقیقت، باب الحوائج بود، مردم کلیه مشکلات را با او در میان مى نهادند. پیامبر الهى در حد امکان، نیازهاى آنها را برطرف مى کرد. سالار شهیدان در کلام خود، به مردم سفارش مى دهد که اگر فردى، حاجتى را از شما خواست، شما در برآورده کردن آن کوتاهى نکنید و مى فرماید:

«اعلموا إنّ حوائج الناس إلیکم من نعم الله علیکم فلا تملّوا النعم فتتحولَ إلى غیرکم». ( [1])

«یکى از نعمت هاى خدا نیازهاى مردم به سوى شماست، پس از نعمت هاى خدا خسته و دلگیر نشوید که از شما گرفته مى شود و به دیگرى سپرده مى شود». توسل به اولیاء الهى، درخواست دعا از آنان جز تمسک به اسباب معنوى نیست، و وصف «باب الحوائج» جز این معنى دیگرى ندارد.

[1] . مستدرک الوسائل، ج12، ص 369.
منبع : مرکز خبر حوزه