انس‏ بن مالک روایت می‏کند: روزى پیامبر اکرم، صلی ‏الله علیه‏ و آله، با ما نماز صبح به جاى آورد، پس از فراغت از نماز روى مبارکش را به ‏سوى ما گردانید و فرمود:
«اى جماعت مسلمانان، هر کس که آفتاب را از دست‏ بدهد، پس باید به ماه تمسک جوید و در فقدان ماه دست ‏به دامان زهره شود و اگر زهره را نیابد به دو ستاره فرقدان پناه آورد» .
از پیامبر اکرم سؤال شد که: «یا رسول‏ الله مقصود از آفتاب و ماه و زهره و فرقدان (دو ستاره نورافشان) چیست؟»
فرمود: «من آفتابم، على ماه و فاطمه زهره است و دو ستاره حسنین هستند، آنان با کتاب خدا دو دستاویز بشرند و همواره به هم پیوسته‏ اند و هرگز از یکدیگر جدا نمیشوند تا در کنار حوض کوثر به من ملحق شوند.