قنوت سیدنا الحسن سلام الله علیه :

یَا مَنْ بِسُلْطَانِهِ یَنْتَصِرُ الْمَظْلُومُ وَ بِعَوْنِهِ یَعْتَصِمُ الْمَکْلُومُ سَبَقَتْ مَشِیَّتُکَ وَ تمَّتْ کَلِمَتُکَ وَ أَنْتَ عَلَى کُلِّ شَیْ‏ءٍ قَدِیرٌ وَ بِمَا تُمْضِیهِ خَبِیرٌ .
یَا حَاضِرَ کُلِّ غَیْبٍ وَ عَالِمَ کُلِّ سِرٍّ وَ مَلْجَأَ کُلِّ مُضْطَرٍّ ضَلَّتْ فِیکَ الْفُهُومُ وَ تَقَطَّعَتْ دُونَکَ الْعُلُومُ أَنْتَ اللَّهُ الْحَیُّ الْقَیُّومُ الدَّائِمُ الدَّیْمُومُ قَدْ تَرَى مَا أَنْتَ بِهِ عَلِیمٌ وَ فِیهِ حَکِیمٌ وَ عَنْهُ حَلِیمٌ وَ أَنْتَ بِالتَّنَاصُرِ عَلَى کَشْفِهِ وَ الْعَوْنِ عَلَى کَفِّهِ غَیْرُ ضَائِقٍ وَ إِلَیْکَ مَرْجِعُ کُلِّ أَمْرٍ کَمَا عَنْ مَشِیَّتِکَ مَصْدَرُهُ وَ قَدْ أَبَنْتَ عَنْ عُقُودِ کُلِّ قَوْمٍ وَ أَخْفَیْتَ سَرَائِرَ آخَرِینَ وَ أَمْضَیْتَ مَا قَضَیْتَ وَ أَخَّرْتَ مَا لَا فَوْتَ عَلَیْکَ فِیهِ وَ حَمَّلْتَ الْعُقُولَ مَا تَحَمَّلْتَ فِی غَیْبِکَ- لِیَهْلِکَ مَنْ هَلَکَ عَنْ بَیِّنَةٍ وَ یَحْیى‏ مَنْ حَیَّ عَنْ بَیِّنَةٍ وَ إِنَّکَ أَنْتَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ الْأَحَدُ الْبَصِیرُ وَ أَنْتَ اللَّهُ الْمُسْتَعَانُ وَ عَلَیْکَ التَّوَکُّلُ وَ أَنْتَ وَلِیُّ مَنْ تَوَلَّیْتَ لَکَ الْأَمْرُ کُلُّهُ تَشْهَدُ الِانْفِعَالَ وَ تَعْلَمُ الِاخْتِلَالَ وَ تَرَى تَخَاذُلَ أَهْلِ الْخَبَالِ [الْفَسَادِ] وَ جُنُوحَهُمْ إِلَى مَا جَنَحُوا إِلَیْهِ مِنْ عَاجِلٍ فَانٍ وَ حُطَامٍ عُقْبَاهُ حَمِیمٌ آنٍ وَ قُعُودَ مَنْ قَعَدَ وَ ارْتِدَادَ مَنِ ارْتَدَّ وَ خُلُوِّی مِنَ النُّصَّارِ وَ انْفِرَادِی عَنِ الظُّهَّارِ وَ بِکَ أَعْتَصِمُ وَ بِحَبْلِکَ أَسْتَمْسِکُ وَ عَلَیْکَ أَتَوَکَّلُ .

اللَّهُمَّ فَقَدْ تَعْلَمُ أَنِّی مَا ذَخَرْتُ جُهْدِی وَ لَا مَنَعْتُ وُجْدِی حَتَّى انْفَلَّ حَدِّی وَ بَقِیتُ وَحْدِی فَاتَّبَعْتُ طَرِیقَ مَنْ تَقَدَّمَنِی فِی کَفِّ الْعَادِیَةِ وَ تَسْکِینِ الطَّاغِیَةِ عَنْ دِمَاءِ أَهْلِ الْمُشَایَعَةِ وَ حَرَسْتُ مَا حَرَسَهُ أَوْلِیَائِی مِنْ أَمْرِ آخِرَتِی وَ دُنْیَایَ فَکُنْتُ کَکَظْمِهِمْ أَکْظِمُ وَ بِنِظَامِهِمْ أَنْتَظِمُ وَ لِطَرِیقَتِهِمْ أَتَسَنَّمُ وَ بِمِیسَمِهِمْ أَتَّسِمُ حَتَّى یَأْتِیَ نَصْرُکَ وَ أَنْتَ نَاصِرُ الْحَقِّ وَ عَوْنُهُ وَ إِنْ بَعُدَ الْمَدَى عَنِ الْمُرْتَادِ وَ نَأَى الْوَقْتُ عَنْ إِفْنَاءِ الْأَضْدَادِ .

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ امْزُجْهُمْ مَعَ النُّصَّابِ فِی سَرْمَدِ الْعَذَابِ وَ أَعْمِ عَنِ الرُّشْدِ أَبْصَارَهُمْ وَ سَکِّعْهُمْ فِی غَمَرَاتِ ‏لَذَّاتِهِمْ حَتَّى تَأْخُذَهُمْ بَغْتَةً وَ هُمْ غَافِلُونَ وَ سُحْرَةً وَ هُمْ نَائِمُونَ بِالْحَقِّ الَّذِی تُظْهِرُهُ وَ الْیَدِ الَّتِی تَبْطِشُ بِهَا وَ الْعِلْمِ الَّذِی تُبْدِیهِ إِنَّکَ کَرِیمٌ عَلِیم .




ای آنکه ستمدیده از سلطنت فراگیر او پیروزی می طلبد و زخمدیده به یاری و مددکاری او چنگ می زند ! خواسته ی تو پیشی گرفت و کلام واپسین از جانب تو صادر شد زیرا تویی که به هر کاری توانایی ، و از هر چه وقوعش را امضا کرده ای آگاهی .

ای که در مخفیگاهی حضور داری ، و دانای هر رازی ، و پناه هر درمانده ! اندیشه ها در خصوص تو سرگشته و حیران ماندند ، و دانشه ها تا به آستانه تو پیشتر و بیشتر بار نیافتند .
تو خدای زنده پاینده ی جاودان همیشگی هستی . می بینی آن چه را که به آن آگاهی ، و چون حکمتش را می دانی نسبت به آن بردباری پیشه می کنی در حالی که از یاری بر رفع آن و مددکاری بر جلوگیری از آن در مضیقه نیستی . سرانجام ، همه ی امور به پیشگاه تو باز خواهند گشت چرا که ابتدا هم از خواسته ی تو سرچشمه گرفته ، و به جریان افتاده بودند . تو همانی که از نیّت و عقیده ی بعضی از مردم پرده برداشتی لیکن بعضی دیگر را پنهان داشتی ، قضای خودت را امضا کردی ، و چیزی را که از دستت نخواهد رفت به تأخیر انداختی ، بر عقلها همان قدر بار کردی که در عالم غیب خودت به آنها توان بخشیده بودی ، تا هر کس نابود می شود بی دلیل نابود نشده ، و هر کس که زندگی می یابد با دلیل زندگی یافته باشد .
تویی که شنوای دانای یکتای بینایی ، و تو همان خدایی که به یاری فراخوانده می شود ، و وکیل قرار می گیرد ، ولایت هر آنچه در قبضه ی قدرت تو باشد به عهده ی خود توست . همه ی کارها با توست . این را هم می بینی که ما از چه مقدار ظلم و جوری در رنجیم ، و از نیازها [ ی همه ی نیازمندان ] آگاهی .
خفّت و خواری بدکاران در برابر تو قرار دارد و تو شاهدی که آنها به چه چیزی رو کرده اند ، به دنیای فانی ، و به اموالی که هیزم جهنّم است ، و سرانجامش گنداب جوشان خواهد بود .

از عقب نشینی قاعدین آگاهی و بر کفر و ارتداد مرتدان و از ادامه ی راه واماندگان گواهی ، و تنها و بی یار و یاور ماندن مرا هم می بینی .
[خدایا] خودت شاهدی که من به تو پناه آورده ام ، و به ریسمان تو چنگ زده ام ، و تو را به وکالت بر گزیده ام .
خداوندا ! تو می دانی که من صرف جان و مال دریغ نکردم تا آنجا که دیگر طاقتم تمام شد ، و تنها ماندم .
آن گاه راه پیشینیانم را در جلوگیری از تجاوز و تعدی ، و باز داشتن سرکش زمانه از ریختن بیشتر خون شیعیان در پیش گرفتم ، و به پاسداری از چیزی پرداختم که سروران من نسبت به امور دنیایی و آخرتی از آن پاسداری کرده بودند ، تا آنجا که همچون ایشان خشم خویش فر خوردم ، و امور خویش را با نظام ایشان انتظام بخشیدم ، و راه و روش ایشان را در پیش گرفتم ، و علامت آنان را با خود داشتم و دارم ، [ و صبر خواهم کرد ] تا موعد یاری تو فرا رسد ، چرا که تو یار و مددکار حقیقت بوده و هستی و خواهی بود ، هر چند که خواسته ی بر حقّ ما قدری به تأخیر افتد ، و زمان نابودی دشمنان دیرتر سر رسد .
خداوندا ! بر محمد و آل محمد درود بفرست ، و دشمنان ما را با کسانی در هم آمیز که در شکنجه ی جاویدان ابدی به سر می برند ، دیدگانشان را کور کن تا راه را نیابند ، و آنها را در سر مستی لذّتهایشان حیران واگذار ، تا هنگامی که ناگهان غافلگیرشان کنی ، یا صبح دم بر آنان شبیخون بزنی ، به واسطه ی آن حقیقتی که آشکارش سازی ، یا با آن دستی که بر آنها حمله ور شوی ، و یا با دانشی که در آینده آشکارش کنی . تو همانی که هم بخشنده است و هم دانا .



منبع : مهج الدعوات و منهج العبادات مرحوم سید بن طاووس ره با ترجمه استاد تحریرچی .