امروز هم همین مسائل ممکن است در یک قشرهایى پیش بیاید، که بگویند ما چه کار داریم به این کارها. این کارها مال اشخاصى است که خودشان مى‏کنند. باید همه بدانند که همه‏تان مسئولید. همه معاقب هستید. فردا در پیشگاه خداى تبارک و تعالى نه ملّا حجت دارد اگر عمل نکند، و نه کاسب حجت دارد اگر عمل نکند، و نه زارع حجت دارد اگر عمل نکند، و نه دانشگاهى و نه دانشجو و نه طلاب علوم دینیه. کارگر و کارفرما، همه در پیشگاه خداى تبارک و تعالى مسئول هستید، و در پیشگاه ملت و نسلهاى آتیه هم مسئول هستید. گمان نکنید که به ما چه کار دارد. خیر، همه چیز به شما مربوط است‏.

22 اسفند 1358، صحیفه نور، ج‏12، ص 183





امانت را دست چه کسی می‌دهید؟

اسلام به من چه ربطى دارد. مگر مى‏توانى بگویى: اسلام به من چه ربطى دارد؟! تو مکلفى حفظ کنى. امانت خداست و حفظش امروز به این است که رئیس جمهورش یک رئیس جمهور صحیح باشد. و بعد، لا بد اشخاصى که مطلع هستند از امور مى‏گویند، شما هم شاید بشناسید خیلی‌هاشان را. یک مجلس [باید] خوب باشد. و اگر وکلاى شما بعضی‌هایشان تخلف کردند، به آن‌ها تنبه بدهید که آقا نکن و اگر زیادتر کردند دفعه دیگر تعیینشان نکنید؛ کسى دیگر را تعیین کنید.

10 تیر 1360، صحیفه نور، ج‏15، ص 18





هر کس شرکت نکند بر خلاف اسلام رفتار کرده

تکلیف شماست که بکنید. مردم هم خودشان مکلفند به اینکه هم شرکت کنند در انتخابات. نروند کنار، تکلیف است، حفظ اسلام است، رفتن کنار خلاف تکلیف است، خلاف مصالح اسلام است. آن مقدسى که خیال مى‏کند کنار نشسته و دخالت در امور اسلامى نمى‏کند، او بر خلاف اسلام دارد رفتار مى‏کند، اگر خداى نخواسته یک همچو آدمى باشد. آن آدمى که به واسطه اینکه مثلًا یک چیز اعوجاجى از یک نفر مى‏بیند یا از یک گروهى مى‏بیند کنار برود، این بر خلاف مصالح اسلام عمل مى‏کند. ..اگر مسامحه بکنید و امروز هم کسى نفهمد، خدا هست، خدا مى‏داند و مى‏بیند. ..بر فرض اینکه من یک کار خلاف کردم اسلام که خلاف نکرده است، شما براى اسلام کار بکنید، چکار دارید که فلان آدم بد کرده. خوب، بد کرد، بد بکند شما خوب بکنید براى اسلام تا آن بد هم به تبع شما ان شاء اللَّه خوب بشود. کنار نروید، آقایان علما کنار نروید. و البته باید از هر طایفه‏اى باشد اطلاعاتش داشته باشد و اشخاصى باشند که همه جهاتشان [خوب‏] باشد.

13 دى 1362، صحیفه نور، ج‏18، ص 286





مبادا غفلت کنید

اگر خداى نخواسته در این مسأله غفلت بکنید، یا روحانیین غفلت بکنند، یا خطبا غفلت بکنند، یا فضلا غفلت بکنند، یا دانشگاهیهاى متعهد غفلت بکنند، یا بازاریها غفلت بکنند، یا کشاورزان و کارگران غفلت بکنند، و یک اشخاصى که بر خلاف مسیر ملت است، بر خلاف مسیر اسلام است پیدا بشود، ممکن است که یک شهرى را به فساد بکشد؛ و ممکن است بعد از او یک مملکتى به فساد کشیده بشود. باید با تمام قوا با تمام قدرت غفلت نکنید از این معنا؛ و علماى بلاد غفلت نکنند از این امر؛ اهل منبر غفلت نکنند؛ فضلایى که در اطراف هستند، اهل علمى که در اطراف هستند، دانشگاهیها، دانشجوها، همه غفلت از این نکنند. که یک افرادى که باید سرنوشت یک شهر را شما مى‏خواهید به یک عده بدهید، سرنوشت همه چیز شهر را به یک عدّه مى‏خواهید بدهید، باید یک کسى باشد که هم سررشته داشته باشد از امور؛ و هم امین و معتقد به نهضت باشد. این یکى از مسائل بزرگ است که ما الآن مواجه با آن هستیم فعلًا، و بعدش هم مسائل دیگرى پیش مى‏آید، و ما بین راه هستیم الآن. ما الآن مسائلى پیش داریم که یکى یکى باید درست بشود، و تا این مسائل درست نشود، ما نرسیدیم به آن مطلبى که جمهورى اسلامى است.

12 مهر 1358، صحیفه نور، ج‏10، ص 220





همه مسئولند

اگر شما مسامحه کنید، آنهایى که مى‏خواهند شما را به بند بکشند، آنهایى که با اسلام مخالفند، آنهایى که با جمهورى اسلام از اول تا حالا مخالفت کرده‏اند، اینها خواهند پیش برد. و اگر خداى نخواسته، آنها پیش ببرند و مملکت ما باز برگردد به حالى که سابق بود، یا به دست چپیها بیفتد، یا به دست راستیها بیفتد، تمام مسئولیتش به عهده شماست. امروز مثل زمان سابق نیست. مثل زمان رژیم سابق نیست. رژیم سابق شما نمى‏توانستید. قدرت نداشتید. امروز قدرت دارید براى اینکه حفظ کنید حیثیت اسلام را و حفظ کنید مصالح کشور را و حفظ کنید استقلال خودتان را و حفظ کنید آزادى خودتان را. اگر مسامحه کنید، مسئول هستید پیش خداى تبارک و تعالى. اگر نروید و رأى ندهید و آنها که جدیت‏ دارند به اینکه وارد بشوند در مجلس و به هم بزنند اوضاع ایران را، آنها خداى نخواسته بروند، مسئولیتش به عهده شماست مستقیماً. مسئولیتْ همه طبقات دارند. مراجع مسئولند. علما مسئولند. ائمه جماعت مسئولند، خطبا مسئولند. تجار مسئولند. بازرگانان مسئولند. دانشگاهیها مسئولند. طلاب علوم دینیه مسئولند. کارگرها مسئولند. همه مسئولند.

22 اسفند 1358، صحیفه نور، ج‏12، ص183





تعیین سرنوشت یک تکلیف است؛ مثل نماز

چنانچه سستى بکنید، کسانى که مى‏خواهند این کشور را به باد فنا بدهند، ممکن است پیروز بشوند. باید همه شما، همه ما، زن و مرد، هر مکلف همان طور که باید نماز بخواند، همان طور باید سرنوشت خودش را تعیین کند. ما یک سیلى خوردیم از اشتباه، ما همه این نابسامانی‌ایى که الآن داریم براى این‌ه اشتباه کردیم، نباید اشتباه تکرار بشود.

11 تیر 1360، صحیفه نور، ج‏15، ص 28